Wanneer afscheid te vroeg komt...

Afscheid. Het maakt mij zo triest te moeten vaststellen dat Tjomme, ondanks de vele teleurgestelde blikken die hij wierp op zijn achterbenen om deze tevergeefs terug te laten functioneren, de strijd verloren heeft. Hij was nog maar 19. Aangezien een paard gemakkelijk 35 jaar oud wordt had hij hier nog heel wat jaartjes kunnen vertoeven.
Boos word ik, wanneer ik denk aan hoe wij, als mens, dit hadden kunnen voorkomen. De kennis is zo dichtbij maar toch voor velen zo… nutteloos? Overbodig? We weten het zelf allemaal wel al want onze opa had een paard in zijn tuin of we rijden nu toch wel al een aantal jaren in de manege...
Wetenschap evolueert en wordt toegankelijker. Gelukkig zijn wij dus al heel wat wijzer dan onze opa’s geworden over wat een paard nu precies allemaal nodig heeft om gezond te zijn en te blijven. Ondanks de feiten blijft het moeilijk om deze in praktijk te brengen. 
Een paard is niet gemaakt om een mens te dragen. Dit wil niet zeggen dat we nooit meer op een paard mogen zitten. We moeten alleen rekening houden met de anatomie. Het paard moet zich volledig anders gaan houden en bewegen om dit extra gewicht gebalanceerd te kunnen verplaatsen zonder zich hierbij te overbelasten. Indien hier geen rekening mee gehouden wordt krijgt het paard uiteindelijk vroegtijdig artrose of andere kwetsuren.
Het is onmogelijk om volledig te zijn. Er valt zo veel te vertellen, zo veel te weten. Als ik één wens zou mogen doen was dit dat iedereen naar zichzelf kijkt, zijn rijgedrag in vraag stelt en hier verder uit leert. Niet enkel voor jezelf maar ook voor de toekomst van je paard.