Voldoende ruwvoer, hoe doen we dat?

Het belang van voldoende ruwvoer kennen jullie al. Maar hoe brengen we dit in de praktijk?
​
Als we willen dat een paard een hele dag rond kan komen met zijn eten zonder zich te overeten vraagt dit wel wat creativiteit. Deze uitvindingen in allerlei groottes en vormen heten slowfeeders.
Slowfeeders zijn enorm populair. Logisch aangezien het heel wat voordelen biedt. De voedertijd wordt verlengd waardoor de pauzes tussen voederbeurten korter worden. De paarden zijn langer aan het eten waardoor ze zich veel minder vervelen. En er wordt ook veel minder verspild door het voer in een gesloten net of bak te stoppen. Dit laatste is ook nog eens handig voor je portemonnee.
Super uitvinding dus! Al zijn er toch een aantal nadelen aan verbonden. De tanden kunnen sneller slijten door de netten. Aangezien een paard van nature vooral van de grond eet moeten we er ook altijd op letten dat we de slowfeeders laag zetten. Zo hoeven ze hun hoofd niet te kantelen of vreemde trekbewegingen te maken om het hooi te pakken te krijgen. Wanneer het hooi boven het hoofd gegeven wordt, zoals ook het geval is bij een ruif, kan het paard last krijgen van ontstoken ogen en hoestbuien door het stof.

Na de voordelen en nadelen afgewogen te hebben lijkt het mij toch een goede oplossing. Al moeten we wel rekening houden met de grootte van de mazen en de plaats en manier waarop we de slowfeeder bevestigen.
Te kleine mazen kunnen er voor zorgen dat het paard gefrustreerd geraakt. Hierbij is het belangrijk om het gedrag van je paard tijdens het eten even grondig te bestuderen.
Zelf ben ik fan van een slowfeeder in de vorm van een bak. Ze kunnen met hun hoofd naar beneden eten en hoeven niet te vechten tegen het gewiebel van een net. Komt daar nog bij dat een leeg net al eens gevaarlijk kan zijn. Dit probleem heb je niet met een bak.

Niets te doen dit weekend? Knutsel een slowfeeder!